Mini Classic 1959-1999/2000, czyli krótka historia o tym jak to wszystko się zaczęło.

Mini Classic 1959-1999/2000, czyli krótka historia o tym jak to wszystko się zaczęło.

Mini oficjalnie swoje urodziny obchodzi 26 sierpnia 1959r., ale początek jego historii sięga nieco bardziej w przeszłość…

Lata 60. XX wieku. Produkowany przez British Motor Corporation (BMC), nieprzerwanie od 1959 do 2000 roku, powstał jako szkic na papierowej serwetce wykonany przez jego twórcę Sir Aleca Issigonisa. W międzynarodowym konkursie na „Samochód XX wieku” zajął 2. miejsce, ustępując tylko Fordowi T. To bez wątpienia auto kultowe, ikona. Wyprodukowany w 5 387 862 egzemplarzy, w różnych wersjach nadwoziowych.

Dwudrzwiowe nadwozie, czteromiejscowe wnętrze, silnik połączony ze skrzynią biegów umieszczony z przodu, napęd na przednie koła i niezliczona ilość wersji. Produkowany w fabryce w Longbridge i Cowley w Wielkiej Brytanii, następnie w kilku innych krajach: Hiszpanii, Włoszech, Belgii, Chile, Wenezueli, Australii, Jugosławii, Południowej Afryce czy Portugalii.  Doczekał się kilku generacji od MkI do MkVII, różnych wersji nadwozia takich jak: pick up, combi, van, oraz Mini Moke nazywany buggy. Wersje sportowe oznaczone jako Cooper i Cooper S, zwyciężyły trzykrotnie w Monte Carlo Rally.

„Pomarańczowe pudełko” czyli pierwszy projket zespołu projektowego BMC stworzony w październiku 1957r. Mały, ekonomiczny samochód, który miał być odpowiedzią na kryzys paliwowy w 1956r. Auto miało czterocylindrowy silnik połączony z czterostopniową skrzynią biegów, montowany poprzecznie, napęd na przednie koła. Głównym elementem amortyzującym zawieszania były gumowe stożki zwane potocznie „gruszkami”. W roku 1962 w Austinie 1100 zaprezentowano zawieszenie hydrauliczne, ale nie występowało ono powszechnie w innych modelach Mini. Pierwsze Miniaki miały 10’’calowe koła, do których opony od początku produkowała firma Dunlop. Wszystkie spawy karoserii oraz zawiasy drzwi były widoczne na zewnątrz pojazdu. Późniejsze modele wyglądały tak samo, a spawy można było przykryć listwą.   

MKI 1959-1967

Oficjalna prezentacja odbyła się na targach samochodowych w kwietniu 1959r. Pierwsze modele Mini to Austin i Morris.  W 1961 roku oficjalnie zaczęto nazywać go MINI. W latach 1964-1971 wprowadzono do produkcji zawieszenie Hydrolastic. Komfortowe, ale kosztowne rozwiązanie, które zmieniało właściwości jezdne Mini zostało porzucone na rzecz sztywnych i niezawodnych ‘gruszek’, które stanowią podstawę amortyzacji do końca jego produkcji. W roku 1965 pojawia się w opcji automatyczna skrzynia biegów, która występuje w wielu wersjach i modelach Mini, aż do lat 90’.

Mini MKI wyprodukowano 1 190 000 egzemplarzy.

MKII 1967-1969

Mini zostało poddane kilku modyfikacjom, takim jak np.: inna atrapa chłodnicy, większa szyba tylna. W 1969 roku dzięki filmowi „The Italian Job” Mini zyskuje na popularności. Trzy klasyki (czerwony, biały, niebieski) brawurowo uciekają przed policją. Załadowane sztabkami złota, uciekają po schodach, kanałach i wąskich uliczkach Turynu.

Mini MKII wyprodukowano 429 000 egzemplarzy.

MKIII 1969-1976

W tych modelach nie ma już widocznych zawiasów drzwi, a same panele są dłuższe. Szyby są opuszczane a nie przesuwane, tak jak dotychczas. Zawieszenie jest na ‘gruszkach’, nie ma już opcji Hydrolastic, a tylne lampy mają inny kształt i są zdecydowanie większe.  Mini nie jest już  produkowane w drugiej fabryce w Cowley.

MKIV 1976-1984

Pojawią się kolejne modyfikacje i ulepszenia, pedały są większe, lampy tylne mają zintegrowane światło stop, a przełącznik świateł pojawia się przy kolumnie kierownicy a nie w panelu środkowym.

MKV 1984-1989

Mini nie jest już wyłącznie wyposażone w bębny hamulcowe, od teraz wszystkie modele mają hamulce tarczowe 8.4’’ z przodu oraz plastikowe nadkola. Pojawiają się nowe, aluminiowe felgi w rozmiarze 12’’.

MKVI 1990-1996

Mini idzie z duchem czasu i pojawiają się nowe jednostki napędowe, silnik o pojemności 1275cc z gaźnikiem HIF a rok później z jednopunktowym wtryskiem paliwa tzw. SPi (ang.  Single Point Injection).  To jednocześnie koniec małej litrówki (998cc). W 1992 roku maska silnika otwiera się od wewnątrz a nie jak dotychczas od zewnątrz, a co za tym idzie znika otwór w grillu.

MKVII 1996-1999/2000

Kolejna modyfikacja silnika, tym razem najnowsze i zarazem ostatnie modele klasycznego Mini mają dwupunktowy wtrysk paliwa i od tej pory nazywamy je potocznie MPi (ang. Multi Point Injection). Chłodnica zamontowana jest z przodu. Poduszka powietrzna kierowcy. Nowe aluminiowe koła w rozmiarze 13’’, szerokie nadkola typu Sportspack i Mini chociaż nadal przypomina swój pierwowzór, wygląda nowocześnie i zadziornie. 

Koniec produkcji 2000

W kwietniu 2000 kończy się historia klasycznego Mini, ostatni raz z taśmy produkcyjnej zjeżdżają wersje specjalne: Mini Classic Seven, Mini Classic Cooper, Mini Classic Cooper Sport i przeznaczony na rynek europejski Mini Knightsbridge.

Mini Cooper i Cooper S (1961–2000)

To sportowa twarz Mini. John Cooper i Paddy Hopkirk przeszli do historii dzięki Rally Monte Carlo, które Mini wygrało trzykrotnie w latach 1964, 1965 i 1967.  Mini dostaje nowy silnik, i tak z pojemności 848cc jest 997cc i moc z 34 do 55 KM. Napędzają go dwa gaźniki, nowa skrzynia biegów, tarczowe hamulce i z homologacją rajdową grupy 2, Mini może zacząć swoja rajdową przygodę.

Od roku 1963 wprowadzona zostaje wersja „S”, pojemność silnika to teraz 1071cc, hamulce tarczowe z serwo. Kolejne dwa modele stworzone przez Coopera specjalnie do wyścigów mają dwa silniki 970cc i 1275cc.

Innocenti

Ta firma kojarzy się fanom motoryzacji przede wszystkim ze słynnymi skuterami Lambretta, ale fanom Mini zdecydowanie bardziej z licencją na produkcję Miniaka od 1965 roku.  

Mini Clubman i 1275GT (1969–1980)

Mini, które Mini nie przypomina…. Zmieniona bryła, kwadratowe nadwozie i podwójne drzwi bagażnika otwierane na zewnątrz. Wersja Clubman charakteryzuje się wydłużoną i wyprostowaną maską, dzięki dłuższej komorze silnika, zwiększone zostało bezpieczeństwo, szczególnie podczas zderzeń czołowych.  Wersja Clubman Estate miał wypełnić lukę po wersjach Countryman i Traveller.

W konstrukcji Mini Clubman i 1275GT zastosowano dwie innowacje i tak, modyfikacja układu elektronicznego oraz standardowo montowane 12’’ opony Dunlopa, którymi można było kontynuować jazdę po ich przebiciu. 

Wyprodukowano 275 583 egzemplarzy modelu Mini Clubman w wersji sedan, 197 606 kombi Clubman Estate i 110 673 1275GT

Mini Moke

Samochód, który na pierwszy a nawet drugi rzut oka, zupełnie nie przypomina klasycznego Mini. To auto typu buggy, mały plażowy samochód, który bardziej przypomina wózek golfowy niż drogowe auto. Sir Alec Issigonis zaprojektował go w 1962 roku. W swoich założeniach miał to być pojazd specjalny, przeznaczony dla armii, ale nie spełnił pokładanych w nim oczekiwań i wszedł do masowej produkcji jako auto rekreacyjne. Moke nie ma drzwi, jest czteromiejscowy, napędza go silnik o pojemności 0,8l z napędem na koła przednie.

W latach 1964-1968 w Wielkiej Brytanii wyprodukowano 14 518 egzemplarzy.

Wersje specjalne i limitowane

Mini od początku tworzył wersje specjalne i limitowane. Z okazji 20, 25, 30, 35, 40. produkcji, nadając poszczególnym wersjom nazwy dzielnic Londynu jak np. Knightsbridge, Kensignton, Chelsea. Wersje limitowane specjalne jak np. Monza, Italian Job, Era Turbo, czy sportowe Cooper, Cooper S, oraz tworząc różne wersje nadwozia i wyposażenia na różne rynki zbytu.

Categories: Mini Classic
Loading...